آقا در پاسخ به سوالي که چرا در مسير بندگی هميشه در جا مي زنيم، فرمودند: براي اين که انسان هميشه استغفار بکند. بزرگان براي اسلام زحمات بسيار کشيده اند ولي هر کدام از راه خاصي افراد را به سوي خدا مي برند. ولي من هم راهم اين است که دستورالعمل فقط در يک چيز جمع شده، در يک کلمه خيلي کوچک. خيلي کوچک. و آن ترک گناه است... تا مي توانيد گناه نکنيد. اگر احياناً گناهی مرتکب شديد، سعي کنيد گناهی که در آن حق الناس است نباشد. اگر گناهی مرتکب شديد که در آن حق الناس است، سعی کنيد در همين دنيا آن را تسويه کنيد.
 

محدّث خبير شيخ عباس قمي(ره) از شيخ بهايي(ره) نقل مي‏كند: يكي از پارسايان به نام «ثوبة بن صمّه» همواره خود را محاسبه مي‏كرد و حساب‏رسي مي‏نمود. روزي به حساب گري خويش پرداخت و به خود گفت شصت سال از عمرت گذشته است، كه 21500 روز خواهد شد، سپس با خود گفت: واي بر من! اگر روزي يك گناه كرده باشم 21500 گناه كرده‏ام، جواب خدا را چه بدهم، با اين حساب گري آن چنان ناراحت شد كه فرياد كشيد و بر زمين افتاد و همان دم از دنيا رفت.